Zbigniew Sudolski

---

Życiorys

Zbigniew Sudolski był znaną postacią w polskim świecie nauki i kultury. Urodził się jako syn Tadeusza i Marii Sudolskich, z których matka nosiła panieńskie nazwisko Olszewska. W 1936 roku jego rodzina przeniosła się do Bydgoszczy, a dwa lata później osiedliła w Wołominie. W trudnych czasach II wojny światowej, od 1943 roku zaangażował się w działalność tajnego nauczania. Po wojnie jego edukacja kontynuowana była w Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie, gdzie w 1949 roku z powodzeniem zdał maturę. Następnie, w 1954 roku, ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim.

Jego kariera zawodowa rozpoczęła się w 1952 roku, kiedy podjął pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Warszawie, a od 1956 roku był związany z Wydziałem Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. W 1961 roku, na tej uczelni, uzyskał stopień doktora, a jego praca doktorska, nosząca tytuł „Poezja powstania krakowskiego i rewolucji chłopskiej 1846 roku”, została napisana pod czujnym okiem Eugeniusza Sawrymowicza. Kolejne lata owocowały uzyskaniem stopnia doktora habilitowanego w 1967 roku dzięki pracy „Korespondencja Zygmunta Krasińskiego. Studium monograficzne”. W 1981 roku nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego, a siedem lat później profesora zwyczajnego.

W latach 1971–1974 Sudolski miał zaszczyt pełnić rolę lektora języka polskiego oraz wykładowcy literatury polskiej na uniwersytetach paryskich. W późniejszym okresie, między 1976 a 1981 rokiem, zajmował stanowisko kierownika Studium Filologii Polskiej dla Pracujących na Uniwersytecie Warszawskim. Na Wydziale Polonistyki był również kierownikiem Zakładu Romantyzmu w Instytucie Literatury Polskiej oraz prodziekanem, a później dziekanem, a także dyrektorem Instytutu Literatury Polskiej w latach 1996–1999. W 1989 roku zyskał status członka zwyczajnego Towarzystwa Naukowego Warszawskiego oraz członkostwo w Komitecie Nauk o Literaturze Polskiej Akademii Nauk.

W swoich badaniach naukowych przez wiele lat koncentrował się na twórczości Zygmunta Krasińskiego oraz innych postaciach związanych z romantyzmem. Owocem jego pracy były liczne publikacje wzbogacające nasze zrozumienie korespondencji pisarzy, w tym takie prace jak: „Listy do Jerzego Lubomirskiego” (1965), „Korespondencja Zygmunta Krasińskiego: studium monograficzne” (1968), „Listy do Adama Sołtana” (1970), „Listy do Konstantego Gaszyńskiego” (1971), „Listy do Delfiny Potockiej” (1975) oraz „Nowe listy Krasińskiego: do Ignacego Wąsowicza z 1828 r. i Jana Zamoyskiego z 1. 1834–1858” (1975). Dodatkowo, w 1977 roku opublikował biografię Krasińskiego zatytułowaną „Krasiński: opowieść biograficzna” oraz opracował jego „Poezje wybrane” (1975). Wśród wielu prac, które opublikował, znalazły się też m.in. zbiór listów Wincentego Pola (2004) oraz biografie Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego (1978), a także prace poświęcone Słowackiemu, współtworzone z Stanisławem Makowskim pt. „W kręgu bliskich poety. Listy rodziny Juliusza Słowackiego” (1960).

Warto dodać, że w latach 1955–1981 Sudolski był członkiem PZPR, jednakże zdecydował się zrezygnować z członkostwa 14 grudnia 1981 roku. W początkowych latach 80. przystąpił do Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie. Jego zasługi w dziedzinie kultury i nauki zostały docenione licznymi odznaczeniami, m.in. Krzyżem Kawalerskim (1982), Krzyżem Oficerskim (2003), Krzyżem Komandorskim (2011) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1988), a także Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1999) oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2013).

---

Oceń: Zbigniew Sudolski

---