Kościół pod wezwaniem św. Stanisława Kostki w Sierpcu to niezwykły obiekt z bogatą historią, który pełni funkcję rzymskokatolicką, choć w przeszłości był on związany z protestantyzmem. Obecnie stanowi on siedzibę parafii św. Maksymiliana Kolbego w Sierpcu, odgrywając ważną rolę w życiu duchowym lokalnej społeczności.
Historia tego kościoła jest nie tylko przykładem zmian religijnych w regionie, ale również odzwierciedleniem historii samego Sierpca, który zyskał na znaczeniu jako miejsce kultu. Dzisiaj kościół ten jest miejscem spotkań i modlitwy dla wielu wiernych, a jego architektura oraz historia przyciągają uwagę nie tylko mieszkańców, lecz także turystów.
Historia
Pierwotna świątynia została zbudowana z myślą o lokalsach wyznania protestanckiego w roku 1913. Nowoczesny jak na tamte czasy, murowany budynek z cegły, powstał na podstawie planów architekta Bolesława Zienkiewicza. Charakteryzował się on prostotą, a jego design był dość skromny, z niewielką wieżyczką i trzema drzwiami, które prowadziły do wnętrza oraz jednym, prowadzącym do zakrystii. Wewnątrz, podobnie jak w innych ewangelickich miejscach kultu, umieszczono balkony na bocznych ścianach. W tylnej części, za ołtarzem, znajdowało się główne wejście do zakrystii. Po zakończeniu II wojny światowej, kościół zyskał miano „kościoła szkolnego”, poświęconego nie tylko modlitwie, ale także edukacji. W dniu 8 września 1981 roku, na mocy dekretu biskupa płockiego Bogdana Sikorskiego, w Sierpcu przy kościele pw. św. Stanisława Kostki powołano do życia nową parafię, która została włączona do dekanatu sierpeckiego, dedykowaną błogosławionemu Maksymilianowi Marii Kolbemu. Nowa wspólnota wytworzyła się z parafii macierzystej, której patronami są Święci Wita, Modest i Krescencja. Kościół zmagał się z zaniedbaniem i wymagał pilnego remontu, co stało się priorytetem. W wyniku przeprowadzonych prac adaptacyjnych oraz dzięki zamontowaniu ołtarza z granitu strzegomskiego, świątynia została konsekrowana przez biskupa Bogdana Sikorskiego 14 grudnia 1981 roku, przyjmując imię św. Stanisława Kostki. Pierwszy proboszcz erygowanej parafii, ks. dr Wacław Abramczyk, podjął się nie tylko remontu kościoła, ale także zakupu działki pod budowę nowego skrzydła. Rozbudowa wzbudziła entuzjazm parafian, którzy chętnie angażowali się w prace budowlane. W 1983 roku nowe plany przygotował architekt Jan Lemański, a następnie rozpoczął się proces rozbudowy. W ramach tych przedsięwzięć, zamontowano ogrodzenie, dobudowano wieżyczkę, położono tynki oraz pokryto dach blachą miedzianą. W 1987 roku do kościoła dostarczono nowe drzwi, a rozbudowę zakończono w roku 1988, kiedy to świątynia zyskała nowe prezbiterium oraz nawę poprzeczną. Wiosną 1992 roku przystąpiono do przebudowy starszej, neogotyckiej części kościoła. Ta modernizacja wymagała w pierwszej kolejności rozbiórki fragmentów budynku, które miały zostać całkowicie odmłodzone. Zmianie uległ kształt okien, a empory po obu stronach nawy zostały usunięte. Przebudowie poddano także chór, a w miejscu obecnego chóru zlikwidowano drewniane pomieszczenie, które służyło jako miejsce prób przedkomunijnych. W wrześniu 1992 roku zamontowano nowoczesne okna, których forma została zmieniona. Nad głównym wejściem, wznosi się wieża, która również doczekała się gruntownej renowacji.
Wygląd kościoła
W kościele św. Stanisława Kostki w Sierpcu możemy dostrzec wiele interesujących elementów architektonicznych, które tworzą jego wyjątkowy wygląd. Struktura obiektu obejmuje prezbiterium, nawę poprzeczną oraz dwa rodzaje zakrystii: ministrancką i kapłańską. W skład kościoła wchodzi także nawa główna, dwa naw bocznych, chór umiejscowiony nad wejściem oraz trzy kruchty – jedną główną i dwie boczne. Sklepienie budowli opiera się na solidnych filarach, które biegną wzdłuż nawy głównej, nadając całości stabilności.
Główne wejście do kościoła zrealizowane jest poprzez eleganckie dwuskrzydłowe drzwi. Do wnętrza świątyni wchodzimy przez kruchtę, która została stworzona w dolnej części wieży, pełniącej jednocześnie funkcję dzwonnicy. Dzwon, który możemy usłyszeć, pochodzi z 1913 roku i przetrwał burzliwe czasy wojen. Podczas zwiedzania dostrzegamy łącznie siedem wejść do kościoła, w tym jedno główne oraz dwa do każdej z zakrystii, jak również wejścia do nawy poprzecznej oraz boczne krucht.
Wewnątrz, na obszarze prezbiterium, znajduje się ołtarz główny, wykonany z granitu szwedzkiego oraz strzegomskiego. Po lewej stronie nawy poprzecznej umiejscowiono ołtarz Matki Boskiej Częstochowskiej, a po prawej znajduje się ołtarz Jezusa Miłosiernego. Kościół szczyci się bogactwem witraży – jest ich aż dziewiętnaście, przedstawiających sceny z Pisma Świętego oraz patronów świątyni. Wnętrze pomalowane jest w stonowanych kolorach, głównie żółtym, ale także różowym, białym i zielonym, co nadaje mu jasności i przestronności, a podłoga wyłożona jest płytkami przypominającymi marmur.
Oświetlenie wnętrza zapewniają efektowne kinkiety oraz dekoracyjne żyrandole. Ławki są ułożone w czterech równych rzędach, co pozwala na pomieszczenie około 400 osób. Początki parafii były związane z zakupem wielu niezbędnych elementów, takich jak 120 krzeseł, osiem pieców akumulacyjnych, elektroniczne organy oraz cztery konfesjonały. Warto wspomnieć, że w kościele znajduje się także gotycka, pozłacana monstrancja.
Kościół wzbogacił się również o bieliznę liturgiczną, lichtarz do paschału oraz szafkę z nadstawką w zakrystii. Nowym elementem, który zdobył uznanie, był katafalk przeznaczony do ceremonii pogrzebowych. Możemy zaobserwować także stacje Drogi Krzyżowej na ścianach wnętrza. W 1985 roku parafia wzbogaciła się o figurę do Grobu Bożego, a w 1999 roku zainstalowano ręcznie kutą kratę przy głównym wejściu.
W 2000 roku przeprowadzono istotną przebudowę prezbiterium, w wyniku której usunięto barierki oraz powiększono powierzchnię aż do pierwszych filarów. Pod chórem znalazła się tablica pamiątkowa poświęcona pierwszemu proboszczowi, Wacławowi Abramczykowi (zm. 1997). W kruchcie znajdują się natomiast dwie kropielnice z czarnego marmuru. W 2005 roku kościół przeszedł jeden z większych remontów, podczas którego odmalowano całość wnętrza. Na bocznych ścianach prezbiterium namalowano dwa znaczące obrazy – Ostatnią Wieczerzę oraz Zmartwychwstanie.
Nie można pominąć również tablicy na północnej ścianie nawy poprzecznej, poświęconej Janowi Pawłowi II, która wykonana jest z białego marmuru. Aby podkreślić architektoniczne walory świątyni, w jej okolicy zamontowano reflektory, które nocą wspaniale oświetlają budowlę i ukazują jej piękno.
Pozostałe obiekty w kategorii "Kościoły":
Kościół św. Wita, Modesta i Krescencji w Sierpcu | Parafia św. Wita, Modesta i Krescencji w Sierpcu | Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sierpcu | Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Sierpcu | Kościół Ducha Świętego w SierpcuOceń: Kościół św. Stanisława Kostki w Sierpcu