Tadeusz Paciorkiewicz, urodzony 17 października 1916 roku w Sierpcu, jest osobą, której twórczość miała znaczący wpływ na polską kulturę muzyczną. Zmarł 21 listopada 1998 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie bogaty dorobek artystyczny.
Był on nie tylko uznawanym kompozytorem, ale również utalentowanym organistą i pedagogiem, co czyni go postacią niezwykle ważną w historii muzyki w Polsce.
Życiorys
Tadeusz Paciorkiewicz, uznany kompozytor i pedagog, zdobył wykształcenie muzyczne, kończąc studia w zakresie organów pod kierunkiem Bronisława Rutkowskiego w Konserwatorium Warszawskim w 1943 roku. Następnie, w 1951 roku, ukończył studia kompozytorskie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, ucząc się pod okiem Kazimierza Sikorskiego.
W lutym 1945 roku Paciorkiewicz przeniósł się do Płocka, gdzie zainicjował działalność Szkoły Muzycznej im. Karola Szymanowskiego. Ta instytucja edukacyjna miała formułę 5-letniej szkoły zawodowej oraz dodatkowo szkoły umuzykalniającej, a w jej strukturze funkcjonowało także przedszkole muzyczne. W roku 1949 szkoła została przekształcona w średnią szkołę muzyczną, stając się szybko centrum życia muzycznego w Płocku i jego okolicach. W placówce tej odbywały się nie tylko zajęcia muzyczne, ale również rozwijała się działalność społeczna, związana z chórami i kształceniem dyrygentów chórów amatorskich, a także sekcja teatralna.
Debiut Tadeusza Paciorkiewicza jako koncertującego organisty miał miejsce w 1947 roku, gdy nagrywał również dla Polskiego Radia. Dwa lata później opuścił Płock, decydując się na przeprowadzkę do Łodzi, gdzie skoncentrował się na pracy pedagogicznej i kompozytorskiej. W latach 1945-1959 uczył w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, gdzie przekazywał wiedzę z zakresu harmonii, kontrapunktu i wielu innych przedmiotów związanych z teorią muzyki.
W 1954 roku Paciorkiewicz podjął dodatkową pracę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, dojeżdżając tam na dwa dni w tygodniu. W 1959 roku postanowił osiedlić się na stałe w Warszawie, gdzie kontynuował zarówno działalność pedagogiczną, jak i kompozytorską. W Warszawie, w PWSM, która później przyjęła nazwę Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina, przeszedł przez wszystkie szczeble kariery akademickiej, zdobywając tytuły docenta, profesora nadzwyczajnego oraz profesora zwyczajnego. Paciorkiewicz pełnił funkcję dziekana wydziału kompozycji, dyrygentury i teorii, a w latach 1969-1971 był rektorem tej uczelni. Jego praca pedagogiczna oraz twórcza została doceniona licznymi nagrodami i wyróżnieniami.
W bogatym dorobku artystycznym Tadeusza Paciorkiewicza znajduje się szeroki wachlarz utworów instrumentalnych, wokalnych oraz wokalno-instrumentalnych, łącznie z ponad 370 pozycjami. Twórczość ta obejmuje różne formy, takie jak balet, muzyka chóralna, kameralna, symfoniczna oraz oratoryjna, z istotnymi kompozycjami, w tym 4 symfonie i 17 koncertów na różnorodne instrumenty, 3 kwartety smyczkowe, 4 kwintety, opery oraz oratorium „De Revolutionibus”. Po zakończeniu życia, Tadeusz Paciorkiewicz spoczął na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A3 tuje-3-24).
Odznaczenia
Tadeusz Paciorkiewicz, uznawany za wybitną postać w dziedzinie kultury, otrzymał wiele prestiżowych nagród i odznaczeń w trakcie swojej kariery. Jego wkład w rozwój sztuki i edukacji był nieoceniony, co odzwierciedlają poniższe wyróżnienia:
- 1969 – nagroda Ministerstwa Kultury i Sztuki III stopnia,
- 1971 – Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”,
- 1979 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- 1985 – Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”,
- 1997 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
- Dziennik Polski, r. XXV, nr 169 (7905), s. 3.
- Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Ńemy | Daniel Rycharski | Cezary Zbierzchowski | Marzanna Graff | Abraham Neumann | Anna JagodzińskaOceń: Tadeusz Paciorkiewicz